තක්ෂිලා අක්කා 02 කොටස
රෝෂිනී
මැඩම්ගෙන් වේවැල් කසාය කාල අමාරුවෙන් ක්ලාස් එකට ගිහින් එදා දවස
ගෙවාගත්තේ..ඉස්කෝලෙ ඇරිලා ගේට්ටුව ගාවට යනකොට මැඩම් ඉන්නවා..මැඩම් දැකලා
හිනාවෙලා "මෙහෙ එන්න" කියල කතා කරා. මම මැඩම් ගාවට ගියා.මැඩම් හැමදාම
ඉස්කෝලේ ඇරිලා යනකොට උදේට වගේම ගේට් එක ලඟ ලමයි දිහා බලාන ඉන්නවා.මම මැඩම්
ලඟට ගිහින් හිටගත්තා.මැඩම් පේලියට එන 13 වසරේ අක්කලා ටිකක් දිහා බලාන ඉඳලා
"ඔය දෙවෙනි ලමයා...ඔව් ඔව් ඔයා තමා දුව..මෙහෙ එන්න"කියලා අක්කා කෙනෙක්ට කතා
කරා.තලෙලු අක්කා කෙනෙක්.කොන්ඩේ දිගයි.කොන්ඩේ කඩා දාගෙන එක පැත්තක් එයා
හිටියේ.මැඩම් ඒක දැකලා තමා කතා කරේ.පේලියට යන ලමයි සේරම බලාගෙන."මොකද්ද
ක්ලාස් එක?" මැඩම් අක්කගෙ මූණ දිහා බලාගෙන කොණ්ඩේ අතගාන ගමන් ඇහුවා.."ආර්ට්
මැඩම්" අක්කා බයෙන් උත්තර දුන්නා."හෙයාස්ටයිල් දාලද ඉන්නේ...?ආ ලමයො..."
මැඩම් කොන්ඩේ හොඳට අතගගා බලන ගමන් ඇහුවා."අනේ නෑ මැඩම්...ගෙදර යන නිසා
මැඩම්.....සොරි" අක්කා බිමබලාගෙන කීවා.මැඩම් අක්කගේ ඔලුවට වම් අත තියලා
කොන්ඩෙ එකපැත්තකට කරන ගමන් "දුව ඉස්කෝලෙ යුනිෆෝම් එක පිටින්නේ පාරෙ යන්නේ
නේද...එතකොට මෙහෙම යන්න බෑනෙ...ඒක වැරදි.." කීවා.දැන් මම දැනගත්තා වදින
බව.ඒ අක්කත් ඇස් දෙක පියාගෙන වගේ මිස් දිහා අහිංසක විදියට බලාන හිටියා.මිස්
වම් අතින් ඔලුව තද කරලා අල්ලගෙන දකුණු අත කම්මුලට තිබ්බා.අක්කා ඇස්
පියාගත්තා.චටාස් චටාස් ගෑව එකපාරම.ලමයි හැරිලා බලලා ශූ ගාගෙන යනවා.අක්කගෙ
ඇස් දෙකෙන් කඳුලු පෙරෙනවා.වම් කම්මුලේ මිස්ගේ ඇඟිලි පාර හිටලා
රතුපාටට.තප්පරයක් ගියේ නෑ කම්මුල් පාරවල් දෙක වදින්න."කොන්ඩේ හරියට ගොතාගෙන
යන්න අරහෙට ගිහින්" මැඩම් අක්කගෙ ඔලුවෙන් අතගන්න ගමන් කීවා.අඬ අඬම පැත්තකට
ගිය ඒ අක්කා කොන්ඩේ ගොතාගන්න පටන් ගත්තා ගිහින්..."ක්රිෂාන්
පුතා..මම කතා කරේ අමාරුවක් නෑනේද බලන්න" මැඩම් මම දිහා බලලා
කීවා.."රිදෙනවා විතරයි මැඩම්...."මම ලැජ්ජාවෙන් කීවා.."හොඳයි...එහෙනම්
යන්න..."මැඩම් කීවා.කට්ටිය ඉස්සරහ ලැජ්ජා කරන්න මොනාට කතා කරාද මංදා මට
හිතුනා.මම ලැජ්ජාවෙන් එතන හිටිය කවුරුත් දිහා නොබලා ගෙදර ගියා.ගෙදර ගියපු
ගමන් කරේ කාමරෙ කණ්නාය ලඟට ගිහින් පස්ස බැලුව එක.වීඩියෝ වල වගේම පස්ස පුරා
ඉරි ඉරි වේවැල් පාර හිටලා තිබ්බා.අල්ලනකොට ඉන්න බෑ හම තැලිලා වගේ.මම හිතලම
වරද කරපු විදිය ,මැඩම් දඬුවම් කරපු හැටි මට මැවිලා වගේ පේන්න ගත්තා.මැඩම්ගේ
කතා විලාසය.ලමයෙක්ට ආයෙ දඬුවම් කරන්න නොවෙන්නම මැඩම් ලැජ්ජා කර කර වේවැල්
කසාය දුන්න විදිය සේරම මට ආයෙ ආයෙ මතක් උනා.එක ආසාවක් නම් හරි.ඉස්කෝලෙ ඉන්න
ලස්සනම මැඩම්ගෙන් ගුටි කෑවා.ඒකත් හොඳටම.
^ඕකේ...දැන් හරි...ආයෙ මේ වගේ වැඩ කරලා මේ කාමරේට ආවොත් මම දෙනවා $$$ යන්න කොල්ලට^
මැඩම් කීව ඒ වාක්ය
ඇහෙන්න වගේ උනා..දැන් ඉතිං තියෙන්නේ තක්ෂිලා අක්කගෙන් වේවැල් පාරක් කන
එක....කොහොමද මේක කරන්නේ....කල්පනා කර කර ඉන්නකොට මට කෝල් එකක් ආවා...
මම - හෙලෝ...
පුංචි - හෙලෝ.පුතා..අනේ මට බඩු වගයක් ගන්න මාකට් යන්න ඕන.එනවද මේ පැත්තේ......
මම - හා...හරි පුංචි එන්නම්...
ආ
කෝල් එක ආවා කීවට කවුද මේ පුංචි කියන්න අමතක උනානේ..මේ තමා අපේ තාත්තගේ
මල්ලිගේ වයිෆ්.වයස අවුරුදු 31ක් වගේ ඇති..තලෙලුයි.ඇඟ මාරම ලස්සනයි.පස්ස
එහෙම දැක්කම ඉතිං පිස්සු හැදෙනවා.අඳින්නෙම කොටට.බාප්ප රට නිසා හොඳට සල්ලි
තියේ.බබාලා නෑ.ඉතිං මට පුතාට වගේ සලකන්නේ.ගෙදර ඉන්නේ ගොඩක් තනියම නිසා අපෙ
ගෙදර එනවා යනවා ගොඩක්.මමත් එහෙ යනවා එනවා.මාකට් යන්න මට තමා කතා කරන්නේ
ගොඩක්ම.පුංචිත් කැම්පස් ගිහින් ඩිග්රී එකක් තියෙන කෙනෙක්.ගෙදර 6-10 අයට ඉංග්රීසි
ටියුෂන් එකකුත් කරා.ඉතිං ඕවා තමා එයාගෙ විස්තර.මම අමාරුවෙන් වොශ් එකක්
දාගෙන ඇඳුමක් මාරු කරගෙන පුංචිලගේ ගෙදර ගියා.ගිහින් බයික් එකේ තමා මාකට්
යන්න උනේ.බෑ කියන්න බෑනෙ.බයික් එකේ සීට් එකේ වාඩිවෙනකොට ඉතිං අම්මෝ.....ඒක
දන්නේ අත්දැකීම තියෙන කෙනෙක් විතරයි.පුංචිට අමාරුව පෙන්නන්නත් මොකද්ද
මොකද්ද වගේ.මම මාකට් එක ලඟට බයික් එක පැදගෙන ගියේ මාරම අමාරුවෙන්.පස්ස සීට්
එකේ ගෑවෙද්දි ඉන්න බෑ.මාකට් එකට ගිහින් බහිනකොට වෙලාව 4.45ට වගේ ඇති.පුංචි
බඩු ගන්නකන් ඇවිද ඇවිද හිටිය මට එකපාරම දැකලා පුරුදු කෙනෙක් බඩු ගන්නවා
පෙනුනා.කළු පාට ටයිස් සායක් ඇඳගෙන කහ පාට බ්ලවුස් එකක් ඇඳගෙන පස්ස හරවගෙන
බඩු තෝරනවා.එකපාරම අනිත් පැත්ත හැරෙනකොට තමා මගේ ඇස් උඩ ගියේ..රෝෂිනී
මැඩම්.සාරියට වඩා හැඩයි මෙහෙම.පස්ස ඉස්සිලා හොඳටම.මැඩම් දැක්ක ගමන් මට
වේවැල් පාර දුන්න හැටි පිලිවෙලට ඇස් දෙක ඉසසරහ මැවෙන්න ගත්තා.මාව දැකලා මං
පැත්තට ආව මැඩම් දැකලා මම කතා කරා..
මම - මැඩම්.......
රෝෂිනී මැඩම් - ආ....ක්රිෂාන් පුතා....කඩේට ආවද....(හිනාවෙමින්)
මම - ඔව් මැඩම්....
පුංචි - ආ...රෝෂිනී....ඔයා දන්නවද මෙයාව...මේ මගේ අයියගේ පුතා....
රෝෂිනී
මැඩම් - ආ...නේ....මෙයාව නොදන්නේ මොකද...අපේ ඉස්කෝලෙනේ මෙයා මේනකා...ඔයාගෙ
නෑයො බව නම් දන්නේ අද...අහලා බලන්නකෝ පුතාගෙන් මාව දන්න විදිය......
ඔන්න
එතන කතා බහට ආව පුංචිත් අඳුරනවා වගේ මැඩම් එක්ක කතාව.එතකොටයි මම දන්නේ
රෝෂිනී මැඩම් ව පුංචි හොඳට අඳුරන වග.කොහොමහරි මැඩම් පැත්තකට ගිහින් පුංචි
එක්ක කතා කරන්න ගත්තා.මටත් ලාවට ඇහුනා කතා කරපුවා..
පුංචි - ඇයි රෝෂිනී...මොකද අපේ කොල්ලා වරදක් වත් කරාද?
රෝෂිනී මැඩම් - නෑ නෑ ලොකු ප්රශ්නයක්
නෑ..අද මගෙන් හොඳට වේවැල් කසාය කාල ඉන්නෙ ඔය.පීරියඩ් එකක් කට් කරලා දන්නේ
නැද්ද..වයසේ වැරැද්දනෙ...මම දුන්නා ටිකක් සැරට මේනකා හැබැයි...
පුංචි - ආ ඒක හොඳයි රෝෂිනී...දෙන්න තිබ්බේ තව.මමත් දෙනවා අද එහෙනම් මෙයාට...(මං දිහා රවලා බලමින්)
රෝෂිනී
මැඩම් - නෑ..නෑ...වැරැද්ද හදාගන්න ඇති මට්ටමට මම දඬුවම් කරා මේනකා....අපි
බලමුකො ආයෙ කරොත්...මම යන්නම් මේනකා එහෙනම්..මම යනවා පුතා...
පුංචි - හරි රෝෂිනී...මම වෙලාවක එන්නම් ගෙවල් පැත්තේ....
මම - හා..මැඩම්..
මැඩම්
හිනාවෙලා පස්ස වන වන යන්න ගියා.පුංචි මං දිහා රවලා බලලා "අද යන්කො
ගෙදර...රෝෂිනී කියන්නේ මගේ කැම්පස් එකේ යාලුවා..."පුංචි ටිකක් සැරෙන් මට
කීවා.මට හිතුනා පුංචිගෙනුත් කන්න වෙයිදෝ කියලා.මොකද ගෙදර ටියුෂන් කරන නිසා
පුංචි ගාවත් වේවැල් ඇති කියලා මට නිකමට හිතුනා.මම අමාරුවෙන් බයික් එක
පැදගෙන පුංචිලගෙ ගෙදර ගියා.ගිය ගමන් බඩු ටිකත් ගෙට දාල මම සාලෙන් වාඩි
උනා."පුතා..." පුංචි කුස්සියට ගිය ගමන්ම මට කතා කරනවා ඇහුනා.මම කුස්සිය
පැත්තට ගියාම පුංචි ඉන්නවා බලාගෙන..
පුංචි - මොකද කොල්ලෝ උනේ ඉස්කෝලේ..??
මම - මොකුත් නෑ අනේ....දන් නැද්ද.මැඩම් කීවෙ ඉතිං අනේ.....(අකැමැත්තෙන්)
පුංචි - වොශ් එක දාගෙන යනවකො මගෙ කාමරේට...මම එන්නම් මේ ටික අස් පස් කරලා....
මම - අනේ...ඇයි අනේ.....
පුංචි - කීවම කරනවා ලමයො...ගුටි නොකා...
පුංචි හිනාවෙන ගමන් බොරු තරහක් මවාගෙන කීවා.මගෙ යටිහිතේ ආසාවක් ඇති උනා අද පුංචිගෙන් වේවැල් පාර කන්න වෙයිද කියලත්.
මම වොශ් එකක් දාගෙන උඩ තට්ටුවේ පුංචිගේ කාමරේට ගිහින් හිටියා....
©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©©
<<<<< සති දෙකකට පසු >>>>>>>
එදා
පුංචි කාමරේට ඇවිත් මට වේවැල් පාර දුන්නද?නැත්තන් මොකද කරේ?ඒක දැනගන්න නම්
අද මේ කොටසෙන් පුළුවන්කමක් ලැබෙන්නේ නෑ.මොකද ඒක මම ඔයාලට හිතන්න ඉතුරු
කරනවා..දැන් මේ දවස එහෙමත් නැත්තන් ජීවිතේ තිබුණ ලොකු බලාපොරොත්තුවක්
දිනාගන්න ලැබුණ දවස ගෙවිලා සති දෙකක් කාලය ගතවෙලා ගියා..ඉස්කෝලෙදි රෝෂිනී
මැඩම් දකින්න ලැබුණත් ආයෙ දඬුවම් කරන්න වෙන වැරදි නම් මම කරේ නෑ.එකක්
බය.අනික ලැජ්ජාව.ඒත් වේවැල් පාර කන්න තියෙන ආසාව ඒ විදියටම තිබුණා..ඔන්න
දැන් තමා තක්ෂිලා අක්කා.එහෙමත් නැත්තන් කතාවේ ප්රධාන
චරිතය මේ සිදුවීම් වලට සම්බන්ධ වෙන්නේ...එක දවසක් සිකුරාදා ඉස්කෝලෙ ඇරිලා
ගෙදර ආව ගමන් මම කම්මැලි නිසා තක්ෂිලා අක්කලගෙ ගෙවල් පැත්තේ ගියා.මම ගියේ
බලාපොරොත්තු දෙකක් හිතේ තියාගෙන.එකක් අක්කා ඩාන්ස් කරනවා බලන එක.අනික
අක්කාගෙන් වේවැල් පාර කන්න අවස්ථාවක් ගන්න පුළුවන් වෙයිද බලාගෙන.අක්කගෙ
ක්ලාස් එක එලියට හොඳට පෙනුනේ නැතත් උවනවාවෙන් බැලුවොත් හොඳටම පේනවා.මම
ගිහින් අක්කට පේන් නැතිවෙන්න ක්ලාස් එක දිහා බලාගෙන හිටියා .එදා එයාලා
හිංදි සිංදුවකට නටන්න පුරුදු වෙන ගමන් හිටියේ.වෙනදා වගේ ඩාන්සින් කරන්න
අඳින ජීන්ස් නෙමෙයි ලමයි ඇඳන් හිටියේ.ඩෙනිම් ශෝර්ට් ටිකකුයි බඩ පේන්න අඳින
ටීශර්ට් එකයි.කෙල්ලො ටික පස්සවල් දික් කර කර නටනවා.සේරටම එහා අක්කා.අක්කා
ඉස්සරහ හැමෝටම පේන්න ඩාන්ස් කරනවා.ලා නිල් පාට ඩෙනිම් කොට කලිසම පස්සට
අලවලා වගේ ඇත්තටම.අක්කා නැටුම හැමෝටම පේන්න කරලා "ඕකේ...ලමයී...දැන් ගොඩක්
රියසල් කරා...මේ පාර 100%නිවැරදිව හැමෝම ටයිමින් වලට නටමු....වරදින අයගේ
පස්ස පැත්තට වේවැල් පාර ගානෙ වදී එක ස්ටෙප් එකට එක
ගානෙ....හොඳේ....වන්...ටූ...ත්රී.....ස්ටාර්ට්"
අක්කා මේසෙ උඩ තියෙන වේවැල අරගෙන හැමෝටම කියන ගමන් සෝන්ග් එක ප්ලේ කරලා
ක්ලාස් එක වටේ ඇවිදින්න ගත්තා...කෙල්ලො ටික නටනවා එකම විදියට..මාර ලස්සනයි
බලන් ඉන්න.මම නම් ඇත්තටම පස්සවල් ටික බලන්න ආසාවෙන් හිටියේ...කිස්...ඔන්න
හරි වැදුනා පලවෙනි පාර එකියක්ට.ඒත් එක්කම ඊට එහා කෙල්ලට..."ස්ටොප්" අක්කා
කෑ ගැහුවා."ගුටි වැදුන දෙන්නා ඉස්සරහට එන්න" අක්කා කතා කරා...ගමේ ලස්සන
කෙල්ලො දෙන්නෙක්.ශෝර්ටක් ඇඳලා මාර විදියට වෙනස් වෙලා..දෙන්නා ගියා
ඉස්සරහට.."නටන අතරෙ ඇඹරෙන්නේ මොකද ශශිනි...බඩ රිදෙනවද?" අක්කා හිනාවෙලාම
ඇහුවා.ලමයි සේරම හයියෙන් හිනාවෙනවා.ශශිනි ලැජ්ජාවේ බිම බලාගෙන."මේ අනිත්
කෙනා....හොඳට නටන්න පුළුවන්.ඇඟේ කෑලි ගැලවෙයි කියලා බයේ වගේ ඉන්නේ ඒත්..."
අනිත් ලමය පෙන්නලා කට්ටියට කීවා අක්කා..මටත් මේ වගේ ඉස්සරහට ගිහින් බැනුම්
අහන්න ඇත්තන් කියලා හිතුනා.."මේ අහු උන දෙන්න විතරයි.අනිත් අයත් මේ වගේ තමා
හිනා උනාට..හොඳට ඇඟ පද්දලා නටන්න ලමයි..ඔයාලට බැරි නෑ.උවමනාව නෑ ඒකයි
අව්ල...ආයෙ නම් මම සමාව දෙන් නෑ හොඳේ.....දෙනවා ක්ලාස් එකටම...දැන් මේ
දෙන්නා ඉස්සරහ නටයි...අනිත් අයත් පටන්ගන්න" අක්කා කට්ටියට සැර කරලා ආයෙ
වැඩේ පටන් ගත්තා.දැන් නම් කට්ටිය බයටම හොඳට නටනවා වගේ.කාටවත් වේවැල් පාර
වැදුනේ නෑ."හොඳයි..අන්න එහෙම...ඕකෙ...දැන් හැමෝම පොඩි ඉන්ටවල් එකක්
ගන්නකො.." අක්කා ලමයින්ට ඉන්ටවල් එකක් දීලා ක්ලාස් එකෙන් එලියට එනකොට
එකපාරම මාව දැක්කා....
තක්ෂිලා අක්කා - අනේ...අනේ....මොකද මල්ලි..හොරෙන් බලාන.කෙල්ලො නටනව....(හිනාවෙමින්)
මම - හී..නිකං ඉතිං..අක්ක හරි සැරයිනේ අනේ....මටත් වේවැල් පාරක් කන්න තිබ්බනම් කියලා හිතුනා ගහනවා දැකලා..(විහිලුවෙන්)
තක්ෂිලා අක්කා - දෙනව මම දැන් ඇත්තටම හොඳ පාරක් හොර වැඩ කරනවට...හා හා ගෙට ගිහින් ඉන්නවා...මම ක්ලාස් ඉවර වෙලා එන්නම්....
මම - හා...අක්කේ..
ඔන්න
අක්කට විහිලුවෙන් වගේ හිතේ තිබ්බ දේ කියාගන්න පුළුවන් උනා..ඒත් අක්කා ඒක
සීරියස් නම් ගත්තේ නෑ..අක්කා ආයෙ ගිහින් ක්ලාස් එක කරලා 5ට විතර ඉවර වෙලා
ආවා.මම සාලෙට වෙලා හිටියා අක්කා එනකන්.
තක්ෂිලා අක්කා - අම්මෝ...හරි මහන්සි අනේ..මම වොශ් එකක් දාගෙන එන්නම් මල්ලි...ඉන්න යන්න එපා ඔයා...
මම - හරි අක්කේ....
අක්කා
දාඩිය පෙරාගෙන වොශ් එකක් දාගන්න ගියා.විනාඩි 15කින් විතර මෙන්න එනවා අක්කා
නාගෙන එහෙම.කොට ස්කර්ට් එකක් ඇඳන් කොන්ඩේ තාම තෙත පිටින් තියාගෙන හිනාවෙවී
ආව අක්කා මගෙ ලඟින්ම වාඩිඋනා..
තක්ෂිලා අක්කා - ඉතිං මල්ලි...මොකෝ මේ පැත්තේ.....කොහොමද ඉස්කෝලෙ වැඩ එහෙම..
මම - හොඳයි අක්කේ ඉතිං.....මං ආවෙ නම් වෙන දේකටත් එක්ක...ඒක ඉතිං ඔයාට කියන්න මොකද්ද වගේ.....ඔයා මොනවා හිතයිද දන්නේ නෑනේ........
තක්ෂිලා අක්කා - ම්ම්ම්ම්ම්..මොකද්ද අනේ...මං මොනවා හිතයිද බලන්න කියන්න එපැයි ඉතිං...කියන්නකෝ බලන්න....
මම - ඕන නෑ අක්කේ...මම පස්සේ කියන්නම් ඒක.....දැන් පරක්කු උනා..මම නිකං ආවේ....මං යනවා අක්කේ....
තක්ෂිලා අක්කා - හ්ම්ම්ම්ම්.හා හා..පරිස්සමෙන් යන්න මල්ලි....
කියන්න
හිතට කොච්චර හයිය ගත්තත් මට ඒක කියාගන්න ශක්තියක් තිබුණේ නෑ..කලබල උන පාරට
ඇඟට දාඩිය දාගෙන ඇඟ සීතල වේගෙන ආව නිසා මම ඉක්මනට නැගිටලා ගෙදර එන්න
ආවා..තක්ෂිලා අක්කා මොනවා හිතුවද දන්නේ නෑ....කොහොමහරි ගෙදර ඇවිත් කල්පනා
කරේ අක්කා මොනවා හිතුවද කියලා..වොශ් එකක් දාගෙන කාමරේට ආව මම හැමදාම වගේ
ෆේස්බුක් වත් යන්න හිතාගෙන ෆෝන් එක හොයනකොට තමා ඇඟ සීතල
උනේ....."දෙයියනේ....ෆෝන් එක තක්ෂිලා අක්කලගේ සෝෆා එක උඩ...හදිස්සියට එනකොට
ඒක ගන්න අමතක උනානේ..."මම මටම කියාගත්තා......
මතුසම්බන්ධයි....
ඔන්න අද කතාව ටිකක් කුතුහලයෙන් වැඩි එකක්..පුංචි එදා කාමරේට ඇවිත් මොකද කරේ......
ෆෝන් එක බැරිවෙලා ආව එකට මම මෙච්චර බයවෙන්නේ ඇයි???
ප්රශ්න දෙකයි...හිතෙන විදියට කමෙන්ට් කරගෙන යමු...සේරම ප්රශ්න වලට උත්තර එක්ක හෙට කොටස එනවා..
No comments:
Post a Comment