නිපුනි ටීචර්...
සරත් සර්- නිපුනි මිස්...
එකවරම සරත් සර්ගෙ හඩින් නිපුනි පියවි සිහියට පැමිනියා.
සරත් සර්- මොකද නිපුනි මිස්. කොහෙද බලාගෙන ඉන්නෙ.
නිපුනි මිස්- ආ ආ නැ නැ මුකුත්නැ සර්. මන් මේ නිකන් බැලුවෙ.
සරත් සර්- ඕකුන් හදන්නබෑ මිස් දඩුවම් නොකර. කෙල්ලොත් එකයි කොල්ලොත් එකයි. ගුරුවරයෙක් නැතිවෙන්නබැ මුන් පංතිය දෙවනත් කරනවා. ඒකයි මන් මුලු පන්තියම දණගැස්සුවෙ
නිපුනි මිස්- ආ ඒක තමයි නේද සර්. මන් එහෙනන් යන්නන් මට දැන් 9 පංතිය තියෙන්නෙ.
නිපුනි මිස් 10 වසර පංතියේ කොල්ලො කෙල්ලො පංතිය ඉස්සරහ දණගහන් ඉන්න දිහා බලාගෙනම පිටත් උනා. ඇය එම පංතිය පහුවෙලත් කීප සැරයක්ම ඒ දෙස හැරී බලමින් 9 වසර පංතිය වැත පිටත් විය.
මම නිපුනි අවුරුදු 28යි. මම පාසල් ගුරුවරියක්. අවුරුදු 28ක් උනත් මට හොද පිරුනු අගපසගක් තිබුනා. ඒ අතරිනුත් විශේෂ තැනක් හිමිඋනේ මගෙ පස්ස සහ තන්දෙකට. හොදින් පිටුපසට නෙරා ආ මගෙ පස්ස කාගෙත් සිත් ඇදගන්නා සුලු විය. ඒ නිසාම නිතරම මා බස්රථවල ගමන් කරනවිට ජැක් වැදීම නිරන්තරයෙන් සිදුවිය. මා නිතරම ඔසරිය අදින නිසාත් ඔසරිය ගොඩක් ටයිට් එකට අදින නිසාත් මගේ පස්ස ගොඩක් ලොකුවට පෙනෙන්න තවත් හේතුවිය. මගේ පස්සට මෙනම බොහෝදෙනා අශාකරන්නෙ මගේ 40 සයිස් විතර විශාල තන් දෙකට. ඒ බව මට හොදින් වැටහෙන්නේ බොහෝ පිරිමින් ගේ ඇස් නිතරම මගෙ තන්දෙක මත ඇතිබව මා දකිනා නිසාය. එනිසාම මා බස්වල ගමන්කරනවිට පස්සට ජැක් වදින්නා සේම බොහෝ දෙනා මගේ තන් දෙක ස්පර්ශ කිරීමට මිරිකීමද කරයි. මේ මන් ගැන පොඩි විස්තරයක්. මොකද කතාව කියවනකොට නිපුනි කියන චරිතය මවාගන්න උදව් වෙයි.
මන් හයවෙනි පීරියඩ් එක ඉවරකරලා ස්ටාෆ් රූම් එකට යන අතරෙ සරත් සර් එයාගෙ කාමරේ ඉදන් කාටද බනිනවා ඇහුනා. සරත් සර්ගෙ කාමරේ කියන්නෙ විනයබාර ගුරුවරයගෙ කාමරේ. සරත් සර් තමයි අපේ ඉස්කෝලෙ ලමයින් ගෙ විනය බාරව ඉන්නෙ. කොහොමත් සරත් සර් පෙනුමෙන්ම ගොඩක් වස පාටයි අපිටත් දැක්කම බය හිතෙනවා. ඒ වගේම සර් පොඩි කුකුල්පාට් දාන කෙනෙක් කියලත් එහෙන් මෙහෙන් මට ආරන්චි වෙලා තිබුනා. ඒකනන් ඇත්තද දන්නැ. හැබැයි සැරයි කියලනන් දන්නවා. මට ජනේලෙන් පෙනුනෙ 12 වසරෙ කොල්ලෙකුයි කෙල්ලෙකුයි උන්දෙන්නට හොදටම බනිනවා. මට බනින්නෙ මොකටද කියලා තේරුනේ තප්පර ගානක් කතාව අහන් ඉන්නකොට. මුන්දෙන්නගෙ ලව් හුටපටයක් අහුවෙලා. මන් බලන් ඉන්නවා සරත් සර් දැක්කා. මන් හිතන්නෙ ඕනවට වඩා ඒක දිහා බලන් ඉන්න ඇති. ඒක සරත් සර්ට තේරෙන්න ඇති.
සරත් සර්- ආ... නිපුනි මිස් ඇයි මේ පැත්තෙ.
නිපුනි මිස්- ආ.. නැ සර් මගෙ මේ පොඩි වැඩ වගයක් තියෙනවා කරගන්න. මන් මේ ආවේ මේ කාමරේ ටිකක් නිදහස් නිසා මේකට වෙලා ඒ ටික කරගන්න පුලුවන්ද බලන්න.
සරත් සර් - ආ.. ඒකට මොකද මිස් එන්න ඇවිත් කරගන්න.
මමත් ඇතුලට ගිහින් වාඩි උනා. අර ලමයි දෙන්නත් ඉන්නවා බලාගෙන. සර් ආයෙ ඒ ලමයි දෙන්නට බැනලා යන්න කිව්වා පංතිවලට. සර් මන් දිහා බලලා පොඩ්ඩක් හිනාවෙලා අර ලමයිදෙන්නට ආපහු කතා කරා. එ වෙනකොටත් ඒ ලමයි දෙන්නා දොරෙන් එලියට ගිහිනුත් ඉවරයි. අයේ ඒ ලමයි දෙන්නා හිමීට කාමරේ ඇතුලට ආවා. සර් කිව්වා. "නෑ තමුන්ලා පංතිවලට යන්න ඕන්නැ දෙන්නම මෙතන දගහගෙන අත් උස්සගෙන ඉන්නවා මේ පීරියඩ් එක ඉවරවෙනකන්.එහෙම කියලා සර් මන් දිහා බලලා අමුතු හිනාවක් දැම්මා. ඒ ලමයි දෙන්නම මූනට මූන බලාගෙන ඉදලා සර් දිහාත් බැලුවා. "ඇයි තමුසෙලට මන් කිව්ව එක තේරුන්නැද්ද" කියලා සර් සැරෙන් ඇහුවා.
ඒ ලමයි දෙන්නා මන් ඉස්සරහ හිමීට දණගහලා අත්දෙක ඉස්සුවා. "තමුසෙල දෙන්නා ඔහොම ඉන්න ඕනෙ මේ පීරියඩ් එක ඉවරවෙලා මන් එනකන් මේ රූම් එකට තේරුනාද කියලා ඇහුවම ඒ ලමයි දෙන්නා ඔව් කියන්න වගේ ඔලුව හෙල්ලුවා. "හරි නිපුනි මිස් මන් යනවා මට දැන් 10 පංතිය. මිස් ඉදලා වැඩ ටික කරගන්න. මුන්දෙන්නා හෙල්ලුනොත් හරි මට ආපුවම කියන්න කියලා" මට අමුතු හිනාවකුත් දාලා ගියා. දැන් මන් ඉදගෙන මගෙ වැඩේ කරනවා. මගෙ ඉස්සරහා අර ලමයි දෙන්නා දණගහගෙන අත් උස්සන් ඉන්නවා.
ඇත්තටම මට දැන් මගෙ වැඩේ කරනවට වඩා බැලෙන්නෙම අර ලමයි දෙන්නා දිහා. ඇත්තටම මට එහෙම ඒ ලමයි දෙන්නා දණගහගෙන අත් උස්සන් ඉන්නකොට මොකද්දෝ කියාගන්න බැරි අමුතු සිතුවිල්ලක් එනවා. ඒක නිකන් මන් ඒ දඩුවම් විදින එක විදිනවා වගේ. නිකන් මන් ඒ දඩුවම විදිනවා වගේ. මටත් මෙහෙම ඉස්කෝලෙ ලමයෙක් වගේ දඩුවම් විදින්න තිබුනනන් කියල හිතෙනවා වගේ හැගීමක්. සමහරවිට ඒක නිසා වෙන්නැති මට නිතරම ඉස්කෝලෙ ලමයෙක් දඩුවමක් විදිනකොට ඉබේටම ඒ දිහා බැලෙන්නෙ. ඇත්තටම මට ඒක කෙරෙන්නෙ මටත් නොදැනීමමයි. මටත් හිතාගන්න බැ මට මේ වගේ ආසාවක් කොහෙන් කොහොම ආවද කියලා. මට ඉතින් ඒ උනාට ඉස්කෝලෙ යනකාලෙනන් මෙහෙම දෙයක් දැනිලා නැ. ඇත්තටම දැනුන්නැද්ද එහෙම නැත්තන් මට ඒක ගැන වැඩිය තේරුන්නැද්ද.
මොකද ඉතින් ඉස්කෝලෙ කාලෙ කියන්නෙ දඩුවම් වලින් අඩු කාලයක්නන් නෙමෙයිනෙ. ඇත්තටම මන් ඉස්කෝලෙ කාලෙදිත් ඕනතරන් දඩුවම් විදලා තියෙනවා. හැබැයි ඉතින් මගෙම වැරදිවලටනන් නෙමෙයි එහෙම දඩුවම් විදලා තියෙන්නෙ. ඇත්තටම මන් වැඩියෙන්ම දඩුවම් විදලා තියෙන්නෙ 10 - 11 වසරවල් වල. ඒ කාලෙ අපේ පංතිබාරව හිටියෙ සර් කෙනෙක්. ටිකක් සැරයි සර්. සර්ගෙ නීතියක් තිබුනා පංතියේ කවුරුහරි වැරැද්දක් කරොත් මුලු පංතියම ඒකට වගකියන්න ඕනෙ. ඉතින් ඒක නිසා දඩුවමත් මුලු පංතියටම හම්බෙනවා. ඒකනිසා අපි ඇත්තටම ඒ සර්ගෙ පීරියඩ්වල ගොඩක් වෙලාවට හිටියෙ එක්කො හිටගෙන නැත්තන් පංතිය ඉස්සරහ දනගහගෙන නැත්තන් ඉන්නතැනම අත් උස්සන්. සමහර දවස්වලට ඩබල් පීරියඩ් එහෙම තියෙනකොට ඉතින් නියමයි ඇයි ඉතින් එදාට ඒ පීරියඩ් දෙකම දඩුවම් තමයි. පාඩම කියල දෙනකන් අත් උස්සන් ඉන්න ඕනෙ නැත්තන් පොත් ඔලුව උඩ තියාගෙන දණගහගෙන පාඩම අහගෙන ඉන්න ඕනෙ.
ඊටපස්සෙ ලියනකොට තමයි නැගිටින්න පුලුවන් ඒකත් ඉතින් තමන් ඉන්න තැන හිටගෙන ලියන්න ඕනෙ. වැඩිය දෙයක් ලියන්න නැත්තන් එහෙම පංතිය ඉස්සරහ දණගහගෙනම ලියන්න ඕනෙ. ලියලා ඉවර උනගමන් ආපහු පරණ දඩුවමට යන්න ඕනෙ. ඒ කියන්නෙ අත් උස්සන් ඉන්න ඕනෙ නැත්තන් පොත් ඔලුව උඩ තියාගෙන දණගහන් ආපහු පාඩම අහන් ඉන්න ඕනෙ. ඒකනිසා අපි ඒ අවුරුදු දෙකම ඒ සර්ගෙ පීරියඩ්වල වැඩියෙන්ම ඉදලා තියෙන්නෙ ඉතින් එක්කො අත් උස්සන් එහෙමත් නැත්තන් ඉතින් පොත් ඔලුව උඩ තියාගෙන දණගහගෙන තමයි.
ඇත්තටම මටනන් දැන් මගේ වැඩේ කරන්නම බෑ හැමතිස්සෙම බැලෙන්නෙ අර ලමයි දෙන්නා දිහාමයි. හොදවෙලාවට මේ ලමයි දෙන්නා බිම බලාගෙමයි ඉන්නෙ ඒකනිසානන් ඒ ලමයින්ට මන් එයාලා දිහා බලනවා
කියලා ගානක්නැ. සරත් සර් මට බලන්න කියල ගියනිසා වෙන්න ඇති මේ ලමයි දෙන්නා හෙල්ලෙන්නෙවත්නැතුව අත්දෙක උස්සන් දණගහගෙන ඉන්නවා. කෙල්ල තරමක් සුදු ලස්සන කෙල්ල ලස්සනට ඇග එහෙම තියෙනවා. හොදට පිරුණු තන්දෙකක් එහෙම තියෙන්නෙ. මන් හිතන්නෙ කොහොමත් සයිස් 36වත් වෙන්නැති. සුදු ගවුම ටිකක් ඉනෙන් උඩ හිරට තියෙන්නෙ. ඒ නිසා හොදට තන්දෙක ගවුමට හිරවෙලා ලොකුවට පේනවා. ඒ වගේම කෙල්ලටනන් දැන් ටිකක් දාඩියත් දාලා. අත්දෙක උස්සන් ඉන්න නිසා මට පේනවා කෙල්ලගෙ සුදු ගවුමෙ කිහිලි දෙක යට ලොකු දාඩිය පැල්ලන් දෙකක් තියෙනවා. ඒකෙන් කෙල්ලගෙ අමුතුම ලස්සනක් පේනවා. සුදු ගවුමෙ කිහිලි දෙකේ පේන ලොකු දාඩිය පැල්ලන් දෙක එක්ක මෙහෙම මගෙ ඉස්සරහා අත් උස්සන් දණගහන් ඉන්නවා ඇත්තටම මේකෙන් මගෙ හිත ඇතුලෙ තියෙන මොකද්දෝ ආසවක් එලියට එන්න හදනවා කියලනන් තේරෙනවා. මේ දේවල් හිත හිත ඉන්නකොට බෙල් එක ගහන සද්දෙත් ඇහුනා. ඒ කියන්නෙ පීරියඩ් එක ඉවරයි. අයියෝ මන් කරන්න ගත්ත වැඩේනන් එහෙම්මමයි. පටන්ගත්ත තැනමයි. මොනවා කරන්නද ඉතින් දැන් class එකක් තියෙනවනෙ. මේටික ඉතින් පස්සෙවත් කරනවා. අර ලමයි දෙන්නත් තාම ඉන්නවා. දණගහගෙන අත් උස්සන්. එතකොටම සරත් සර් ආවා කාමරේට.
සරත් සර්- ආ.. නිපුනි මිස් යන්නද දැන් පංතියක් තියෙනවද...
නිපුනි මිස්- ආ.. ඔව් සර් මට දැන් 8 පංතියක් තියෙනවා.
සරත් සර්- හරි මිස් වැඩ ටික ඉවර කරගත්තද.. ම්...
නිපුනි මිස්- අනේ සර් ඉවරකරගන්න බැරි උනානෙ. තව ටිකක් තියෙනව.
සරත් සර්- ආ එහෙමද මිස් ම්ම්ම්...
සරත් සර් අමුතු හිනාවක් දාගෙන මන් දිහා බැලුවා. "හා දැන් තමුන් දෙන්නත් යනව පංතිවලට" කියලා සැරෙන් කිව්ව. ලමයි දෙන්නත් ටක්ගාලා නැගිටලා කාමරෙන් එලියට ගියා. "අයියෝ නිපුනි මිස්ට බධාවක් උනාද දන්නෑ මන් මේ ලමයි දෙන්නෙක් දණගස්සලා ගියනේ නේද" කියලා ඒක සරත් සර් කිව්වෙ මහ අමුතු තාලෙකට. මට හිතුනා සර්ට මගෙ හිතේ තියෙන දේ තේරෙනවත්ද කියලා. සමහරවිට කියන්නබෑ තේරුනාද කියිලා මොකද සරත් සර්ට අපිට වඩා අත්දැකීම් තියෙනවනෙ. එතකොටනන් මට ටිකක් ලැජ්ජාවකුත් ආවා. "ආ..ආ.. සර් මන් යන්නන් නැත්තන් පරක්කු උනොත් ලම්යි ටික එලියට පැනලා දගලන්න ගන්නවා.
සරත් සර්- ආ එහෙම උනොත් නිපුනි මිස් ලමයි ටික අරගෙන එන්නකො මන් ලගට මන් දෙන්නන් කට්ටියටම හොද දඩුවමක් මිස් ඉස්සරහම.
සරත් සර් එහෙම කිව්වමනන් මගෙ පපුව වේගෙන් ගැහෙන්න ගත්තා සර්ට මොකක්හරි මගෙ අමුත්තක් ඇත්තටම තේරිලාවත්ද කියලා. "ආ. හ්..ආ.. මන් යන්නන් සර්" කියලා මන් ටක්ගාලා පංතියට ගියා. ඇත්තටම ම්ට පංතියට ගිහිනුත් පාඩමට අවධානය හරියට යොමු කරන්න බැරි උනා. මගෙ ඔලුවෙ වැඩ කරේම සර් කියපු වචන ටික ඇත්තටම සර්ට මගෙ මොකක්හරි අමුත්තක් තේරිලාද. නැත්තන් සර් නිකන්ද එහෙම කිව්වෙ. කොහොමහරි ඒ පීරියඩ් එකත් ඉවරවෙන්න බෙල් එක ගැහුවම මන් ලම්යින්ටත් ආයුබෝවන් කියලා ස්ටාෆ්රූම් එකට ගියා. එතකොට ඉස්කෝලෙ අරෙනකොට කියන ගාතා ටික දැම්මා. අනිත් ගුරුවරු පිටත්වෙලා ගියා මන් ටිකක් ඉදගෙන හිටියා ස්ටාෆ් රූම් එකේ. ඒ වෙලාවෙත් මගෙ ඔලුවෙ වැඩකරන්නෙම සර් කිව්ව එක. "ආ නිපුනි මිස් අද ගෙදර යන්නැද්ද කල්පනා කර කර ඉන්නෙ" කියන සද්දෙ ඇහෙනකොටයි මන් පියවි සිහියට ආවෙ. ඇවිත කවුද කියලා බලනකොට සරත් සර්. "ආ.. නැ සර් යන්න ඕනෙ මන් මේ ටිකක් මහන්සියට ඉදගෙන හිටියා ටිකක්" කියලා කිව්වම "මහන්සියියි..."" කියල සර් අර කලින් දාපු බැල්මම දැම්මා ආයෙත්. "ආ නැ සර් මේ ලමයින්ට කෑ ගහලා දන්නැද්ද ඉතින්" කියල මන් ෂේප් වෙන්න වගේ කිව්ක්වා. "ආ එහෙමද අපරාදෙ ඉස්සෙල්ල මිස්ට වඩ ටිකත් ඉවරකරගන්න බැරි උනා නේද අර ලමයිදෙන්නෙක් නිසා." කියලා කිව්වා. "ආ ඒකට කමන්නෑ සර්.වරදක් කරානන් ඉතින් දඩුවම් දෙන්නත් ඕනෙනෙ කියලා මන් කිව්වා. "උන් දෙන්නා හෙල්ලුනේවත්නැ නේද මිස් මිස් හොදට බලගත්තා නේද" කියලා සර් පොඩි හිනාවක් දැම්මා. ඇත්තටම මටනන් දැන් සැකයි සර්ට තේරිලාද කියලා. " ඔව් සර් සර් කියපු විදිහටම අත් උස්සන් දණගහන් හිටියා පීරියඩ් එකම හෙල්ලුනේවත්නැ" කියලා මමත් කිව්වා. "ඒකතමයි මන් දන්නවනෙ මිස් බලාගන්නවා කියලා ඒකයි මන් මිස්ට ඒ ලමයිව දාලා ගියෙ හොදට බලාගන්න." මම ඒකට නිකන් හිනාවක් දැම්මා විතරයි. ඊට පස්සෙ අපි දෙන්නා ටිකක් කතා කර කර ඉදලා ඉස්කෝලෙන් ගෙදර යන්න පිටත් උනා.
මතුසම්භන්ධයි......
No comments:
Post a Comment